Ze sloot af met een welgemeende dank je wel, ik heb hier zoveel aan en ik kan nog zoveel van je leren. Mijn reactie was uiteraard ‘’graag gedaan’’. Ze kijkt me aan en ziet dat ik haar compliment niet volledig ten harte neem. Dus benadrukt ze nogmaals haar dankbaarheid en daar komt het… ik begin haar dank weg te wuiven. Ik kan nu inzien dat ik mijn eigen advies direct de kop indrukte. (Tijdens ons gesprek hadden we het over haar toegevoegde waarde.) 

Wie kent dat niet? Dank je wel als reactie en het compliment toch niet tot je nemen, want wat is er nu zo speciaal aan wat ik heb gedaan? 

Deze lieve vrouw kent me inmiddels al wat langer en we hebben al meerdere sparringsmomenten gehad. Ik help haar graag en deel mijn kennis dan ook met liefde. Inmiddels weet ik niet eens meer hoeveel cursussen, workshops, seminars en opleidingen ik gevolgd heb, maar al die kennis heb ik toch echt niet alleen voor mezelf opgedaan. 

Alleen doe ik er nu zo verrekt weinig mee.. Er is altijd meer te leren, meer kennis te vergaren en zijn er altijd mensen met meer ervaring. Het zorgt ervoor dat ik mezelf niet eens de wereld in slinger. Iets wat ik mezelf wel beloofd heb, want laat nu mijn trauma’s niet voor niks zijn, mijn ervaring, kennis en persoonlijkheid echt van meerwaarde. Alleen houd ik mijn kennis en kunde voor een select gezelschap, want als ik mezelf de wereld in slinger, is dat best behoorlijk spannend. Ik verkoop geen product, ik ben het product. 

Deze lieve vrouw kijkt me nog eens aan en ik geef toe dat ik er zelf nog lang niet ben. Dat venijnige stemmetje hoor: wie zit er nou op mij te wachten… Haar blik is vol ongeloof en ze kijkt me dan ook met grote ogen aan. Het stemmetje dat af en toe met een megafoon tegen me schreeuwt wil er bij haar niet in. 

Met het schrijven van deze post zie ik in mijn ooghoek een kaartje dat ik gisteren met een leuk cadeau heb gekregen via de post van mijn coach vriendin Marianne. 

Lieve Chantal,

Met dit cadeau kom je zeker in beweging. Zodat jij al die mensen die wachten op jou mogen ervaren wat voor mega kracht jij hebt.

Just do it. 

Liefs Marianne

Wauw, wat een vertrouwen en toch ook een wake-upcall. 

De mensen waar ik mee werk, die ik train of coach, omschrijven mij als zelfverzekerd, direct en doortastend. En toch.. sta ik met regelmaat als een blok voor mijn eigen groei en wellicht die van iemand die mijn kennis goed had kunnen gebruiken. 

Ben ik dom om deze blog te schrijven? Dat is voor iedereen zelf in te vullen. Toch denk ik dat ik met het tonen van mijn uitdagingen anderen laat zien dat niemand perfect is en dat een eerste indruk enkel de buitenkant laat zien. Recent was ik nog bij een cursusdag met 14 mannelijke ondernemers.. Met de mooiste auto’s op de parkeerplaats en netjes gekleed kwamen ze aan. Tijdens deze dag hebben we allemaal onze struggles en verlangen gedeeld. Dus zelfs de meest succesvolle mensen (eerste indruk) hebben hun uitdagingen en obstakels aan te pakken. Niemand is perfect. Nu is alleen de vraag: blijf jij slachtoffer van je eigen uitdagingen of ga jij op jouw manier actief aan de gang met jouw uitdagingen? Ik kies voor het laatste. Mijn uitdaging: mijn kwetsbaarheid tentoonstellen… Missie geslaagd, zou ik zeggen. Wat denk jij? 

Of is het juist de menselijkheid tonen….

 

Liefs Chantal