En daar stond ik wederom voor een groep te speechen. En toch was het deze keer anders.

Als mensen vragen of ik het erg vind om voor een groep mensen te spreken dan is mijn antwoord altijd nee. Ik heb wel gezonde spanning, maar daardoor blijf ik scherp. Afgelopen vrijdag was het anders. Het ging niet over mijn bedrijf of gaf ik een training voor een team. Ik was gevraagd om tijdens de bruiloft van zeer dierbare mensen een toast te houden. Het perfecte moment om het bruidspaar in de spotlights te zetten.

Ik weet niet hoe het voor jou is maar zodra je vanuit je hart gaat schrijven en dan bedoel ik niet als ze zijn zo lief en bedankt voor alles. Echt even graven en op zoek naar dieperliggende emoties en gevoelens. Een A4tje vol had ik binnen no time vol en was het alleen nog even bijschaven en onthouden. Op zoek naar de balans tussen een traan en een lach. Voor diegene die mijn vorige blog hebben gelezen weten dat mijn vader op jonge leeftijd is overleden. En ik mocht mijn speech schrijven voor zijn allerbeste vriend en mijn surrogaat vader. Dan weet je dat de emoties hoog kunnen oplopen. 

Een half uur van te voren merkte ik dat ik niet alleen gezonde spanning had. Ik begon zelfs te twijfelen aan mijn eigen speech. Zitten ze hier wel op te wachten, wat gaan de gasten denken en is het niet te beladen? En dit vooral niet laten merken aan de mensen die bij mij aan de tafel stonden. Nog maar een keer doorlezen, tijd checken, haar check en op zoek naar de perfecte plek om iedereen erbij te betrekken. Op dat moment ervaarde ik waar veel coachees tegenaan lopen. Angst! Dus de coach in mij even aangezet en mezelf opgepept om door te zetten.

Hallo, mag ik even jullie aandacht?

En daar ging ik, even stroef opstarten en toen keek ik het bruidspaar aan en viel alles van me af. Dit was waarom ik stond te speechen, voor deze geweldige mensen. Ik zag de glimlach en de traan. Ik kreeg iedereen van de stoelen om te proosten op het bruidspaar en mijn missie was geslaagd. En wat krijg ik als reactie van de bruidegom: TRUT!

Zo zie je maar weer  eens iedereen gaat anders om met emotie 😉

Mijn boodschap voor vandaag, zet door op de momenten dat het lastig of spannend is. 

‘’When you feel like quitting think about why you started’’